Het is woensdagochtend kwart over zeven, eind september en aangenaam om hard te lopen. Via de Markt loop ik het dorp uit en kom voorbij de lokale bakker, de geur van ovenvers brood komt mij tegemoet en doet mij bijna watertanden. Iets verder verlaat ik de straat en steek linksaf het buitengebied. Met elke pas kom ik dichter bij de natuur, mijn gedachten laat ik de vrije loop tot ze verdwijnen. In flow loop ik over het fietspad door het bos als ik plot opschrik van een fietsbel, een momentje maar en even later loop ik weer in een lekker tempo.
Aan het eind van het pad rechtsaf zo het prachtige natuurgebied van het Buurserzand in, ik geniet en neem de omgeving in mij op. Rechts in de wei zie ik een wit vlak dat afsteekt tegen de achtergrond van de bosrand, nog eens goed kijken leert dat er nog iets bruins voorzit, het is een ree dat rustig staat te grazen. Het kijkt even op en lijkt of we even naar elkaar kijken, daarna graast het rustig door. Ondanks dat ik dit al vaker heb gezien, is het iedere keer weer geweldig om dit waar te nemen.
Even dringt er een geur mijn neus binnen, ik vraag me af wat het is: smeulend hout, nee, staat er ergens iemand te roken, nee, wacht even, dat is gras dat ligt te composteren. De dampende hoop iets verder bewijst dat het dat inderdaad was.
Nog steeds hardlopend, hoor ik de wind die de bladeren aan de boom in beweging brengt. Voel ik de wind, die ik eerst in de rug had, nu de best doen om mij tegen te werken. Met een regelmatig tempo ga ik door, als mijn voeten om de beurt de grond raken, knispert het gruis.
Opnieuw rechtsaf zie ik rechts de heide en links een strak groen weiland. Erboven hangt een torenvalk te bidden voor het eten.
Aan het eind van het pad doemt de grote straat weer op en nader ik de bewoonde wereld weer. Een stukje rechts om daarna links weer het bos in te duiken voor een laatste stuk, langs het mais dat manshoog staat te wachten om gedorst te worden. Het tempo gaat nog even omhoog richting het dorp waar ik bij de lokale bakker weer binnenkom. Nu is het niet de geur van brood maar de heerlijke geur van, volgens mij, speculaas die mij een warm welkom heet. Tussen de marktkramen door trek ik de eindsprint naar huis.
Wat is het toch super om bewust te genieten van wat je om je heen ervaart, ziet en hoort. Gewoon in het nu zijn. Het is een mooie dag!
